“ผมประสบความสำเร็จอย่างมากในด้านธุรกิจ หรืออาจกล่าวว่า ชีวิตผมเป็นตัวอย่างเด่นชัดของความสำเร็จ

นอกจากการทำงานแล้ว ผมไม่ได้มีความสุขนัก เพราะในที่สุด ความร่ำรวยก็กลายเป็นสิ่งเดียวที่ผมมี

ขณะนั้นผมกำลังนอนป่วยอยู่บนเตียง พยายามรำลึกถึงชีวิตที่ผ่านมา พบว่าความร่ำรวยที่เคยภูมิใจ กลับไม่มีค่าอะไรเลยในช่วงสุดท้ายที่ผมกำลังจะตาย

ในความมืด ผมมองเห็นเพียงแสงสีเขียว เสียงของเครื่องช่วยหายใจทำให้ผมรู้ว่าความตายใกล้เข้ามาแล้ว ตอนนี้ผมเพิ่งตระหนักว่าเมื่อเราร่ำรวยพอแล้วควรหันไปใส่ใจกับเรื่องอื่นๆ บ้าง ซึ่งอาจเป็นสิ่งอื่นที่สำคัญ เช่น งานศิลปะที่เคยใฝ่ฝันในตอนเด็กๆ

การไม่ยอมหยุดสร้างความร่ำรวยจะทำให้ต้องมีชีวิตเหมือนที่ผมเป็น พระเจ้าได้มอบความรักไว้ในหัวใจของมนุษย์ทุกคน ซึ่งไม่สามารถซื้อหาได้ด้วยเงิน เมื่อผมตายผมเอาความร่ำรวยไปด้วยไม่ได้ สิ่งที่ผมจะนำติดตัวไป คือ ความทรงจำเกี่ยวกับความรักเท่านั้น ซึ่งเป็นความร่ำรวยที่แท้จริง และจะเป็นแสงนำทางให้กับเราต่อไป

ความรัก จะติดตามเราไปได้ทุกที่ เพราะมันอยู่ในหัวใจ และในมือของเราเอง

เตียงที่แพงที่สุดในโลกก็คือ เตียงผู้ป่วย คุณสามารถจ้างคนมาขับรถให้ มาทำงานหาเงินให้ แต่ไม่มีใครมาป่วยแทนคุณได้ สิ่งของใดๆ ที่หายไป เราอาจหาพบได้ แต่เราเอาชีวิตที่เสียไป กลับคืนมาไม่ได้

เมื่อเราเข้าไปอยู่ในห้องผ่าตัด จะตระหนักได้ว่า เราใส่ใจสุขภาพของตัวเองน้อยเกินไป แต่มักจะรู้ตัวเมื่อสายเกินไปเสมอ

ให้ความรัก กับครอบครัว กับคนรัก เพื่อนๆ หมั่นดูแลสุขภาพของตัวเองและใส่ใจคนรอบข้างให้มากๆ

สิ่งที่พิสูจน์แล้ว เงิน เวลา สุขภาพ สุขภาพ คือ สิ่งสำคัญที่สุด เวลา และเงิน คือ สิ่งสำคัญรองลงมา”

สตีฟ จ็อบส์ เป็นเศรษฐีอันดับต้นๆ ของโลก ผลงานแห่งความสำเร็จ ความร่ำรวยไม่มีใครปฏิเสธได้ แต่คำพูดสุดท้ายแห่งชีวิต ก็ได้ให้ข้อคิดแก่คนทั่วโลกได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผลตอบแทนที่เขาได้รับ คือ เตียงคนไข้ที่แพงที่สุดในโลก เงินที่มีจ้างคนมาป่วยแทนไม่ได้

หากสตีฟได้เห็นสัจธรรมของชีวิต ที่มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏจักร หากได้ศึกษาและเข้าใจคำสอนของท่านพุทธทาส ที่ว่า ตายเสียก่อนตาย ทดลองเข้าห้องนิพพานที่อนุสรณ์พุทธทาส ที่สวนรถไฟ จตุจักร คงไม่ต้องประสบชีวิตช่วงสุดท้าย ดังที่สะท้อนไว้

     เราจะนำเอาตัวอย่าง บทเรียนจากสตีฟ มาปรับปรุง พัฒนาการดำเนินชีวิตของเราที่เหลือได้อย่างมีคุณภาพ อย่างมีความสุขได้มากน้อยเพียงใด ก็สุดแต่ท่านจะไขว่คว้าได้มากน้อยตามอัธยาศัยส่วนตน

สุดท้าย ของสุดท้าย ทุกคนไม่อาจหลีกพ้นกฎแห่งกรรมได้

การทำแต่กรรมดี ทั้งกาย วาจา ใจ จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำได้ ณ บัดนี้